Prolog

Cześć. Jestem Angeles, ale znajomi mówią na mnie Angie. Moje nazwisko to Saramego. Chodź miałam jeszcze dwa, inne nazwiska (nie byłam mężatką gdyby co). Mam blond loki do ramion i błękitne oczy. Jestem wysoka i szczupła. Co lubię? Śpiew, muzykę… to znaczy lubi to moje ciało, bo ja jestem tylko jego duszą. A gdzie ono jest pewnie się pytacie. Leży w jakieś sali w szpitalu i czeka. A na co właściwie? Na śmierć lub życie. Pewnie ciekawi jesteście jak się tu znalazła. To proste. Wracała sama do domu. Przechodziła akurat przez pasy. Nagle z zakrętu wyjechał samochód. Potrącił ją. Na jej nie szczęcie uszczerki  na jej ciele i zdrowiu okazały się być poważne i ciężkie. Od dwóch dni leży w jednej z sal i nie ma z nią kontaktu. Tyle samo dni zostało do Wigilii.

Nie mogła się doczekać tego dnia. Miała to być ich pierwsza taka kolacja we trójkę. Ona, jej siostrzenica i German. Ale ona nie miała być dla niego tylko szwagierką. Miała do kolacji Wigilijnej zasiąść jako jego narzeczona. Dwa tygodnie temu, a dokładnie 6 grudnia, w Mikołajki, zapytał się czy wyjdzie za niego. Ona oczywiście powiedziała „tak”

A teraz. Walczy o życie. Życie, od którego dostała nie jeden raz w kość. A ja jestem tu by wam przybliżyć jej historię.

          A więc… 

******
I tak oto brzmi prolog. Trochę może krótki, ale rozdziały postaram się pisać dłuższe.