Rozdział 1

Był piątek, 13 maja, na świat przychodzi mała dziewczynka, której nadano imię Angeles. Dziewczynka ma kochających rodziców i bliską jej starszą siostrę Marię. Ale z czasem wszystko się zmieni.

***

-Angeles ! – krzyczała Angelica na biegającą po całym domu dziewczynkę.

-Spokojnie mamo. Ja z Germanem się nią zajmiemy. – rzekła Maria.

-Dobrze. – odrzekła z niechęcią jej matka. Angelica nie przepadała za chłopakiem swej siedemnastoletniej córki. Cudem udało się jej namówić swą matkę by mógł on przyjść.

-Angeles. – rzekła Maria.

-Maria ! – wykrzyczała mała blondynka zbiegając po schodach i wtulając się w siostrę. – Myślałam, że już nie przyjedziesz.

-Obiecałam Ci, że na twe siódme urodziny przyjadę.- odrzekła jej siostra.

- A to kto?- zapytała blondynka przenosząc  wzrok  z siostry na jej towarzysza.

- To jest German. Opowiadałam Ci o nim.- odparła Maria siostrze.

- Aha. Jakość w mojej wyobraźni wyglądał ładniej.- zaśmiała się siedmiolatka.

- Cześć. Ty pewnie jesteś tym aniołkiem Marii.- powiedział German kucając obok siedmiolatki. - Dużo mi o tobie opowiadała.. - powiedział German kucając obok siedmiolatki. – Dużo mi o tobie opowiadała.

-Naprawdę?- zdziwiła się, po czym spojrzała na siostrę.

-No co. Musiałam mu powiedzieć do kogo należy połówka mojego serduszka.- powiedziała Maria, po czym wzięła siostrę na ręce.- Nie prawdaż. Angie nic nie powiedziała tylko dala jej buziaka w pulik.

-To co chcesz robić?- zapytał się German.

-Chodźmy na spacer!- wykrzyczała Angie.

-Na spacer jest już trochę późno.- odrzekła Maria.

-Plosie… - przeciągała i zrobiła minę zbitego psiaka.

-No dobrze. Skoro tak ładnie prosisz.- zgodziła się brunetka.

-Tak!- krzyczała z radości mała blondynka, po czym jak z armaty, szybko ubrała kurtkę.-Szybciej! Ruszacie się jak muchy w smole.- poganiała siostrę i jej chłopaka.

***

Wieczór był przepiękny. Na niebie nie było żadnej chmury, przez co całe niebo oświetlały tysiące małych gwiazd. W parku, do którego zmierzali, chodziło coraz mniej osób.

-Mario na długo przyjechałaś?- zapytała się Angeles, przerywając głuchą ciszę.

-A czemu pytasz?- zdziwiła się pytaniem młodszej siostry.

-No bo chciałabym żeby było tak jak dawniej- odrzekła jej blondynka.

-Czyli jak?- dopytywała się jej siostra.

-Żebyś mnie codziennie rano budziła. Żebyśmy razem się bawiły, spacerowały, wpatrywały się beztrosko w niebo i żebyś była przy mnie.- rzekła blondynka.

-Aha. Też bym tak chciała.- odrzekła smutno Maria.

-To zostań ze mną i już nigdy nie wyjeżdżaj.

-Niestety nie mogę.

-Co?- zdziwiła się Angeles. Oczy jej się zeszkliły.- Już mnie nie kochasz.- rzekła, a pojedyncze łzy zaczęły spływać jej po policzkach. Maria ukucnęła przy siostrze. Otarła dłońmi spływające łzy.

-Jak mogłaś tak pomyśleć, że Cię nie kocham.- rzekła Maria.

-To dlaczego nie chcesz zostać? Przecież kochasz to miasto.

-Tak to prawda, że kocham to miasto, ale jeśli chcę spełnić swoje marzenia muszę mieć jakieś wyrzeczenia.

-Aha. I ja jestem jednym z tych wyrzeczeń!- wykrzyczała blondynka.

-Nie o to chodziło Marii.- rzekła spokojnie German kucając przy siostrach- Przecież jesteś jej oczkiem w głowie. Coś Ci powiem Angeles. Zawsze jest coś za coś. Jeżeli Maria chce spełnić swoje marzenia musi zrezygnować z przyjazdu do Buenos Aires,  do rodzinnego domu, do Ciebie, ale chodź nie jest z tobą to myśli o swej „Roszpuneczce”. A muzyka dla Marii jest jak ukochany chłopak. Kocha ją bardzo i nie może bez niej żyć. Przecież wiesz o czym mówię. A nie możesz zabronić jej robić to co kocha.

-Przepraszam.- powiedziała Angeles wtulając się w siostrę.

-Nic się nie stało.- odrzekła Maria głaskając siostrę po plecach.

-Może już wrócimy.- zaproponował German. One tylko kiwnęły twierdząco i ruszyli w drogę powrotną.

***

Powoli zbliżali się do domu. Opowiadali sobie dowcipy i kawały. Nagle Angie zapytała się Germana:

-Skąd właściwie znasz moje pseudonim?

-Maria czasami potrafiła o tobie gadać godzinami. Czasami nawet 15 razy słyszałem to samo.- rzekł rozbawiony na wspomnienia brunet.

-Hej…- jękła Maria popychając lekko chłopaka w bok.

-A przyjdziesz jutro na moje urodziny?- zapytała się Angeles jak byli pod domem.

-No nie wiem.- odrzekł.- Zobaczymy.- dodał po czym obdarzył ją małym uśmiechem.

-Dobrze.- odrzekła smutno blondynka.

-Ja już będę leciał.- rzekł.

-Nie wejdziesz?!- zdziwiła się Maria.

-Wiesz, że Twoja matka za mną nie przepada. Nie chcę się jeszcze bardziej jej narażć.

-Dobrze. Dobranoc.- pożegnała się z chłopakiem.

-Dobranoc Wam.- pożegnał się z siostrami Saramego i zaczął od nich odchodziź.

-Pa!- wykrzyczała Angeles i pomachała mu na pożegnanie rączką. Dziewczyny weszły do domu. Nagle w pomieszczeniu rozszedł się głos Angelici.

-No nareszcie jesteście! Gdzie wyście się podziewały? Wiecie, która jest godzina?

-Przepraszam mamo. Straciłyśmy poczucie czasu.- tłumaczyła się Maria.

-Gdzie wyście były?

-Spacerowałyśmy w parku z Germanem.- odrzekła radośnie młodsza ze sióstr.

-Z Germanem?!-zdziwiła się ich matka.

-Tak. On jest księciem mojej Marii.- dodała blondynka spoglądając na siostrę.

-Aha.

-Mamo może German przyjść na moje urodziny? Proszę…- błagała młodsza córka.

-Niestety nie, skarbie.- odpowiedziała Angelica.

-Dlaczego?- posmutniała mała dziewczynka.

-Nie może. A teraz idź do siebie do pokoju.- rzekła ich matka.

-Dobrze.- rzekła smutno Angie.- Dobranoc mamo. Dobranoc Mario- dodała po czym udała się do swojego pokoju.

-Mogłaś pozwolić przyjść jutro Germanowi na jej urodziny.- powiedziała Maria.

-Angeles nie będzie się z nim zadawać.

-Ale mamo, ona go polubiła.- błagała Maria.

-Nie! Zabraniam Ci go jutro przyprowadzić na jej urodziny.- powiedziała Angelica groźnym tonem. Maria nic nie odpowiedziała tylko udała się do swojego pokoju.

***

-Mogłabyś przestać chodzić w kółko.- rzekł jej mąż.

-Myślę…- odrzekła Angelica.

-A nad czym?- zdziwił się trochę. Rzadko widział ją w takim stanie.

-Maria jest zbyt zżyta z Angeles.

-No i co w tym złego?- nie rozumiał żony.

-Jeżeli Maria chce robić karierę musi się poświęcić muzyce.

-Nadal nie rozumiem.

-Chodzi o to, że jeśli Angeles poprosi Marię by nie wyjeżdżała, ona będzie od tego wymigała i zostanie.

-Skąd jesteś taka pewna?- dopytywał się mężczyzna.

-Dzisiaj Angeles spytała się czy German może przyjść na jej urodziny. Ja powiedziałam, że nie, to AK zostałam z Marią sama, zaczęła mnie przekonywać.

-Aha.

-Widzisz. Maria i Angeles są zbyt zżyte.

-No, ale co na to poradzisz?

-Mam już pomysł.- powiedziała tajemniczo Angelica.

******

Czy sierota pojawi się na urodzinach Angeles?I co knuje Angelica? Dowiecie się w następnym rozdziale/rozdziałach. Zachęcam do czytania no i oczywiście do komentowania - dzięki temu wiem czy ktoś czyta te moje brednie i bzdury.

A odchodząc od bloga i Angie, gratulacje dla naszej kochanej Justyny za złoto na 10 km stylem klasycznym.  

Pozdrawiam - Pitowaaa :)